Hoi Allemaal!

Het leek ons leuk en interessant om meer te weten te komen over de geschiedenis van Uganda. Ook al zijn musea normaal gesproken niets voor mij (de meeste althans, er zijn natuurlijk ook leuke musea) dacht ik toch bij mezelf; ik kan Uganda toch niet verlaten zonder te weten wat hier zich vroeger afspeelde, hoe de politiek in elkaar zit, welke en hoeveel volkeren er zijn en wat de religie is.

--- Het nationale museum van Uganda behoort zonder twijfel tot de beter verzorgde musea in Afrika. Een bezoek eraan is een must voor ieder die iets meer wil weten over Afrika in het algemeen en over Uganda in het bijzonder. Je vindt er tal van wetenswaardigheden over de geschiedenis van het land, maar ook de geschiedenis van de jacht en de landbouw komen uitgebreid aan de orde. Ook is er veel te zien en te vinden over de oorlogen die er in de loop der eeuwen werden gevoerd (en waarmee de oorlogen gevoerd werden). Er is ook een hele collectie aan muziekinstrumenten waarvan je er op een aantal zelf mag spelen. Het nationale museum van Uganda is het oudste museum van Afrika. In 1908 werd namelijk een eerste collectie aan spullen tentoongesteld. --- zegt de wereldwijzer over Uganda.

Dus gistermiddag zijn we met de boda naar de opstapplek van de orangebus gereden, met de orangebus naar kampala en weer met de boda vanuit het centrum naar het museum gereden. Na een kwartier te zoeken naar de ingang van het museum, 5000 shilling entree betaald te hebben en een supertof bezoek van een halfuurtje aan het museum te hebben besteed stonden we weer buiten. Met alle respect voor paul de waard (de schrijver van de wereldwijzer) want z'n boek is ontzettend leuk en interessant maar het gedeelte over het museum? Misschien gingen we er ook wel heen met een te hoge verwachting of kwam het door de honderd schoolkinderen voor wie wij een museum waren maar het museum stelde echt vrij weinig voor. Het was ook helemaal niet groot. Je zag voorwerpen die ze vroeger gebruikten, wat over de winnaars van Uganda tijdens de Olympische spelen en hoe ze vroeger woonden. That's it. En het lijkt alsof er niet veel veranderd is want de bevolking woont nog steeds in hutjes gemaakt van poep met een rieten dak en je ziet tal van politieagenten, beveiliging en militairen lopen met enorme geweren die ze vroeger ook al gebruikten. Natuurlijk is alles wel moderner en verbeterd maar toch. Wij waagden ook maar een poging op de muziekinstrumenten (wat alleen mega djembees waren en een houten xylofoon) waarna we werden gevraagd op te houden omdat het te veel lawaai was. Oeps, sorry hoor; ik dacht echt dat ik goed kon spelen, niet dus... Na het bezoek aan het museum hebben we nog een kijkje genomen in de bibliotheek waar ik binnen dertig seconden ook weer snel weg wilde lopen maar helaas. We werden tegengehouden door de owner van de bieb. Of we even in zn gastenboek wilden schrijven. Hmm, nee liever niet we hebben haast. Maar hij haalde ons over. Hij vroeg aan ons welke studie we deden, uuh geneeskunde? Ooooh dat heb ik ook gestudeerd antwoordde hij. He shit dat heb ik weer. Ik moest maar snel een keer terugkomen om met hem over biologie te praten. Biologie en geneeskunde is niet hetzelfde in mijn ogen maar hij vond van wel. Dus mijn tekst in zn gastenboek was dan ook toepasselijk: this is the best museum i've ever been to and i will come back to read all your books. (lezen is mn grootste hobby). En toen zijn we maar snel weg gegaan. (nadat hij ook nog even z'n franse taal kunsten aan ons liet horen).

Aan de voorkant van het museum was een craft shop waar ons zoals gewoonlijk weer van alles werd aangesmeerd. NEE, we willen niks kopen, alleen even kijken.

We hadden nog genoeg tijd over om nog iets te doen. Aangezien we toch al op de toeristische tour waren zijn we nog even een kijkje wezen nemen in een Hindu tempel. Het zag er echt super mooi uit! we deden onze slippertjes uit, deden een gebedje en liepen naar binnen. We waren rustig aan het kijken naar een beeld komt er een man naar ons toe: don't touch it! woops sorry, we kijken alleen maar. Er waren er ook alleen maar mannen, hier zijn we dus ook maar snel weggegaan. Niet dat er veel te zien was. Inmiddels was het 5 uur, tijd om wat te gaan drinken (en eten). Na nog even wat dvd's gekocht te hebben en naar de Orangeshop geweest te zijn voor internet reden we naar Mish Mash waar we heerlijk relaxed konden zitten met een hapje en een drankje.

Rond 8 uur reden we weer met de boda naar de opstapplek van de orangebus. we stapten een rijdende bus in, help! Nee he, we zaten in de verkeerde bus. Gelukkig ging deze wel richting Mukono. We hadden het gevoel alsof de hele bus ons aan het uitlachen was omdat we naar Mukono moesten en omdat we alle drie heel hard schrokken van een kip in een tasje die voor ons hing. Wie neemt er nou kippen mee in de bus? En dan ook nog is in een plastic tasje... en dan was er ook nog een mevrouw die aan me vroeg: kunnen wij vriendinnen zijn? Nee ik ga weer naar Nederland antwoordde ik. Ooh mag ik dan je nummer? Nee ik heb geen telefoon. Ik denk dat ze het gewoon vroeg voor de man die naast haar stond. Mooi niet!

De bus stopte in een plaatsje voor Mukono, en wat nu? Gelukkig was er een man zo lief ons te helpen. Het laatste stukje naar Mukono reden we met de matatu en toen moesten we weer met de boda!

Maar we hebben het gered! Haha wat een dag.